Snoepie heeft mij de oorlog verklaard
Ze vertrok gisteren met dikke staart
Met gevaar voor eigen leven
Had ik haar een ontvlooipipet gegeven
Ik had haar om de tuin geleid
Gezegd: “Je bent een grote meid”
Links wat lekkers neergezet
In mijn rechterhand de pipet
Ze begon wantrouwend aan de poezensnack
En ik leegde snel de pipet in haar nek
Zonder het te beseffen drukte ik op
Snoepies onderhuidse tijgerknop
Met gifgroene ogen keek ze om
Ik zag geelwitte hoektanden en hoorde gegrom
Alsof ze leegliep rende ze blazend heen
Ze kwam nooit meer terug, ik was te gemeen
Na een slapeloze eenzame overnachting
Is Snoepie weer binnen, vol minachting
Een hongerstaking, dat is Snoepies ding niet echt
Ik mag haar weer bedienen ook al ben ik in en in slecht
Een zucht van opluchting maar ook wel angst
De blik in haar ogen maakt mij het bangst
Een masterplan tot bitterzoete wraak
Is volgens mij in de maak
Dus ik loop sinds vandaag op mijn tenen
Ik kijk uit voor nageltjes in mijn benen
Ik vrees de nageltjes aan mijn doodskist
Tot Snoepies geheugen weer is gewist
Of tot het moment er is van vergiffenis
En het weer tijd voor een nieuwe pipet is