Als deze twee namen je niks zeggen, dan neem ik je dat niet kwalijk. Ik kwam er zelf nog maar pas achter dat dit de werkelijke namen zijn van twee beroemde, legendarische mannen. En toen kwam ik er, na dik 45 jaar pas, ook gelijk achter dat deze mannen warempel rasechte Italianen waren. Krijg nou wat. Altijd gedacht dat dit volbloed Amerikanen waren. Nu ik dit weet vind ik ze nóg leuker.
De meneren van de spaghettiwesterns. De enige echte.
Mijn Italiaanse vader keek niet vaak tv, maar als er een film van Bud Spencer en Terence Hill uitgezonden werd, dan settelde hij zich met een beugelflesje Grolsch op het beste plekje op de bank: de gehele lengte. Op zijn zij liggend met zijn hoofd op een hand leunend. Ik mocht meekijken als ukkepuk. Een stukje belangrijke Italiaanse opvoeding was dat: dat er wel degelijk zoiets bestaat als zinvol geweld.
Hadden wat irritante boefjes een grote muil, dan sloegen Terence en Bud ze de moeder.
Dat was lachen, vond mijn pa. Hard schaterde hij het uit bij elke zwaar overtrokken theatrale knokpartij. Ik was vooral gefascineerd door de kobaltblauwe ogen van Terence en de woest aantrekkelijke Bud. Ik had al jong een goeie kijk op mannen.
Een half leven later kwamen Bud en Terence weer in mijn vizier. Ineens passeerden ze op YouTube. Dat was nog eens een staaltje algoritme. Ja, natuurlijk wil ik die zien. Kom maar op. Ik had nu de leeftijd bereikt dat ik niet meer verliefd voor een beeldscherm hing, maar net als mijn vader in een deuk lag om de meningsverschilletjes die met veel bombarie maar zeer effectief uitgevochten werden.
Tot mijn immense vreugde ontdekte ik een bevredigend aantal gratis te kijken speelfilms van dit duo op YouTube. De één nog leuker dan de ander.
Ik werd lid van een Bud Spencer en Terence Hill-fanclubgroep op Facebook. Leefden ze eigenlijk nog, vroeg ik me af? Ik ging eens googelen. Bud, of eigenlijk Carlo, is in 2016 op 86-jarige leeftijd overleden. Terence/Mario, tien jaar jonger dan Bud, leeft nog en heeft zelfs een website met allemaal geinige goodies die je kan kopen.
Na wat speuren in biografieën en Wikipedia wordt duidelijk dat dit niet alleen maar knappe koppies waren die in een paar lollige films hebben geknokt.
Ik ontdek ook de website van Bud, ook eentje met een webshop. Je kan er echte Bud proteïnerepen kopen. Die wil ik.
Er is een Bud Spencer en Terence Hill-museum. En een Bud Spencer en Terence Hill Festival. Er gaat een hele Bud Spencer en Terence Hill-wereld voor me open.
De digitale wereld herbergt een schat aan achtergrondinformatie over het Italiaanse tweetal. Ik deel een aantal leuke details die ik gevonden heb:
Terence was vanaf kind af aan al acteur.
Terence en Bud zaten in hun jonge jaren op dezelfde zwemclub. Terence was een bewonderaar van Bud. Bud zwom op topniveau, had Italiaanse records verbroken en meegedaan aan de Olympische spelen.
Op dat moment hadden ze nog geen woord met elkaar gewisseld en wisten geen van beiden dat ze later een beroemd duo zouden vormen.
In 1959 speelden Terence en Bud allebei in de film Hannibal. Echter hadden ze toen nog steeds niet kennisgemaakt met elkaar en elkaar ook nog niet gesproken. De opnames van de rol van Terence waren op andere tijdstippen dan de opnames van de rol van Bud en zij zagen elkaar niet tijdens de opnames.
Tussen 1959 en 1967 floreerde Terence als succesvol acteur. Bud was vooral actief bij een filmproductiebedrijf en als musicus en singer-songwriter.
In 1967 viel Terence in voor een acteur die zijn voet gebroken had vlak voor de opnames van de film ‘Dio Perdona… io no’ (God forgives, I don’t). Bud had ook een rol in die film. Pas op dat moment maakten ze kennis met elkaar. Het werd op de set al heel snel duidelijk dat er een bepaalde chemie tussen de twee was. Een perfect acteursduo was geboren. En dit was ook meteen het begin van een hele hechte vriendschap.
Wegens commerciële redenen moesten de twee Italiaanse mannen Engelse namen krijgen. Carlo noemde zichzelf Bud Spencer en Mario had Terence Hill voor zichzelf bedacht.
Italiaanse filmmakers wilden eind jaren ’60 de westernfilms wat minder gewelddadig maken, in de zin van: minder dooien. Minder koudmakerij en meer humor. Zo ontstonden de zogenaamde ‘spaghettiwesterns’. Terence en Bud bleken perfect voor deze films. Ze vulden elkaar perfect aan en haalden het beste in elkaar naar boven.
Vele films volgden met Bud Spencer en Terence Hill als hoofdrolspelers. Tussendoor zijn ze beiden ook wel op de solotoer gegaan, wat ook geweldig leuke films opleverde.
De laatste duo-film was Troublemakers (Botte di Natale) uit 1994, geregisseerd door Terence. Dit was de zeventiende film waar Bud en Terence samen in speelden, Hannibal niet meegerekend.
Terence Hill is vandaag, 29 maart 2024, vijfentachtig jaar geworden.
